Prawdopodobnie zdajesz sobie sprawę, że hormony wytwarzane przez nas ludzi mogą mieć znaczący wpływ na nasze zachowanie, metabolizm i rozwój fizyczny, ale nie tylko my to robimy, jest to wspólna cecha prawie wszystkich innych organizmów, a nawet rośliny również syntetyzują hormony. W trakcie cyklu życia rośliny prawie wszystkie aspekty jej aktywności, wzrostu i rozwoju są kontrolowane przez te organiczne substancje chemiczne, które rośliny naturalnie produkują dla siebie i które nazywamy fitohormonami.
Te hormony roślinne nie tylko regulują morfologię i metabolizm roślin, ale także określają, w jaki sposób rośliny reagują na czynniki środowiskowe, takie jak stres i uszkodzenia fizyczne spowodowane warunkami pogodowymi, szkodnikami lub patogenami. W tym artykule przyjrzymy się najpopularniejszym fitohormonom, ich wpływowi na rośliny oraz sposobom, w jakie ogrodnicy mogą wykorzystać ogromny potencjał naturalnych hormonów roślinnych dla własnych korzyści.
Hormony można zdefiniować jako naturalne organiczne przekaźniki chemiczne lub sygnały, które są wytwarzane przez organizm w celu kontrolowania sposobu funkcjonowania jego komórek. Hormony te są zwykle syntetyzowane w bardzo małych ilościach przez wyspecjalizowane komórki w jednej części organizmu, zanim zostaną przetransportowane do części, w której zaczynają działać. Ludzie i inne zwierzęta robią to za pomocą układu hormonalnego, sieci gruczołów, które ewoluowały w celu produkcji i przechowywania hormonów, które są następnie przenoszone do miejsca docelowego przez układ krwionośny organizmu. Rośliny nie posiadają jednak układu hormonalnego. Zamiast tego wszystkie komórki roślinne mają potencjał do syntezy hormonów, które są następnie transportowane przez tkankę naczyniową, a także między komórkami w procesie znanym jako plazmodesmata lub czasami wykorzystywane lokalnie.
Ogólnie rzecz biorąc, poszczególne fitohormony możemy sklasyfikować jako działające w celu promowania, hamowania lub w inny sposób wpływające na wzrost w taki czy inny sposób. Jednak to w dużej mierze interakcja między tymi fitohormonami determinuje zmiany w procesach metabolicznych rośliny, a nie działanie pojedynczego hormonu roślinnego w izolacji.
Oznacza to, że reakcje rośliny na zmiany poziomu dowolnego hormonu będą zależeć od działania wielu fitohormonów, z dość zróżnicowanymi efektami obserwowanymi, gdy proporcje między nimi zostaną zmienione. Niektóre hormony będą hamować działanie innych, Na przykład kiełkowanie nasion jest głównie wynikiem zmian w równowadze między poziomami kwasu abscysynowego, który hamuje kiełkowanie, a kwasem giberelinowym, który je promuje. Podobnie, proces starzenia się lub naturalny proces starzenia się roślin jest wynikiem złożonej interakcji między różnymi hormonami, w tym etylenem, auksyną, cytokininą i gibereliną.
Innym dobrym tego przykładem jest zmiana fotoperiodu kwitnienia w naszym pomieszczeniu do uprawy. Kiedy rośliny zaczynają kwitnąć, zmniejszają produkcję auksyn i zaczynają zwiększać produkcję nie tylko gibereliny (odpowiedzialnej za rozciąganie na początku kwitnienia), ale także cytokininy, która ma wpływ na promowanie nowych pędów i końcówek kwitnienia. Niektórzy hodowcy wykorzystują to, stosując technikę uprawy zwaną „Monster Cropping”, dzięki której przywracają rośliny do wzrostu wegetatywnego po kilku tygodniach fotoperiodu 12/12, w którym to czasie wysoki poziom endogennej cytokininy znacznie zwiększy rozgałęzianie, prowadząc do większej liczby miejsc pąków i wyższych plonów, gdy roślina w końcu zakwitnie.
Pięć głównych hormonów roślinnych
1. Auksyny. Auksyny odgrywają znaczącą rolę w następujących procesach:
• Podział i wydłużanie komórek – prowadzące do wyższych, mocniejszych łodyg.
• Tworzenie liści, ich starzenie się i obumieranie.
• Tworzenie i rozwój korzeni – korzenie boczne, wtórne i przybyszowe.
• Dominacja wierzchołkowa – sprzyjająca pionowemu wzrostowi.
• Rozwój owoców.
• Fototropizm i geotropizm/grawitropizm – reakcja wzrostu roślin na światło i grawitację.
Auksyny są główną grupą hormonów kontrolujących wzrost i były pierwszymi badanymi fitohormonami. Efekty, jakie wywoływały, zostały zauważone przez starożytnych uczonych, ale to Karol Darwin jako pierwszy zbadał mechanizm, za pomocą którego rośliny wykorzystują tych chemicznych posłańców do kontrolowania wzrostu. W eksperymentach dotyczących fototropizmu wykazał, że światło wyczuwane przez czubek sadzonki powodowało, że łodyga wyginała się w kierunku światła.
Najważniejszą i najszerzej badaną auksyną jest kwas indolooctowy (IAA), który jest syntetyzowany w głównym wierzchołku rośliny (pęd wierzchołkowy) i transportowany w dół do reszty rośliny, zarówno przez łyko, jak i między komórkami, przy czym efekt jego działania zmniejsza się, im dalej w dół rośliny idziemy (patrz cytokininy, poniżej).
IAA występuje w szczególnie wysokich stężeniach w młodych pędach wierzby (rodzaj Salyx), a także wraz z innymi fitohormonami w wodorostach i wodzie kokosowej. Jest często stosowany w związkach ukorzeniających i często zastępowany kwasem indolo-3-masłowym (IBA), syntetyczną wersją, która jest aktywnym składnikiem najpopularniejszych żeli ukorzeniających, takich jak Clonex. Podobnie jak w przypadku wszystkich hormonów, auksyny są syntetyzowane w niewielkich ilościach, a wysoce skoncentrowane dawki będą miały silny efekt hamujący wzrost. Niektóre syntetyczne auksyny są stosowane jako selektywne środki chwastobójcze do trawników, ponieważ wpływają tylko na rośliny dwuliścienne (z dwoma liśćmi nasiennymi), a nie na trawę, która jest rośliną jednoliścienną.
Hodowcy mogą wykorzystać auksyny w naszym ogrodzie, aby promować ukorzenianie lub jako ogólny stymulator wzrostu naszych roślin w okresie wzrostu wegetatywnego. Prostym sposobem pozyskiwania auksyn jest przygotowanie herbaty z kiełków nasion roślin strączkowych, takich jak soczewica lub ciecierzyca.
Oprócz dostarczania auksyn ze źródeł zewnętrznych, możemy również zmienić równowagę auksyn w naszych roślinach za pomocą środków fizycznych. Kiedy przycinamy wierzchołki naszych roślin, usuwamy źródło auksyn, co ma wpływ na zmniejszenie dominacji wierzchołkowej, alternatywnie, kiedy trenujemy nasze rośliny za pomocą LST (Low-Stress Training), polegamy na fototropowych i geotropowych efektach aktywności auksyn, aby ukształtować roślinę w pożądany sposób.
2. Cytokininy. Cytokininy odgrywają ważną rolę w:
• Promowaniu podziałów komórkowych, powiększaniu i różnicowaniu komórek.
• Promowaniu rozwoju korzeni przybyszowych i pąków pachowych, tworzeniu i powiększaniu liści.
• Przełamywaniu spoczynku nasion poprzez zwiększanie aktywności metabolicznej.
• Zmniejszenie dominacji wierzchołkowej.
• Opóźnianie starzenia – liście traktowane cytokininą dłużej pozostają zielone. (Efekt Richarda Langa).
• Stymulowanie morfogenezy w hodowli tkankowej (inicjacja pędów/tworzenie pąków).
• Ma również pewien wpływ na sygnalizację żywieniową.
Najpopularniejszą naturalnie występującą cytokininą jest Zeatyna, po raz pierwszy wyizolowana z kukurydzy w 1961 roku. Cytokininy promują fizyczny proces podziału komórki poprzez wzmocnienie cytokinezy, czyli momentu, w którym komórka dzieli się na dwie komórki potomne. Uważa się, że są one syntetyzowane w korzeniach roślin, a następnie transportowane do węzłów i pędów przez ksylem, a ich działanie zmniejsza się stopniowo, im dalej w górę rośliny, w przeciwieństwie do auksyn.
To właśnie równowaga między auksynami i cytokininami sprawia, że rośliny są generalnie szersze i bardziej krzaczaste na dole niż na górze. W 1957 r. Skoog i Miller wykazali, że stosunek cytokininy do auksyny był odpowiedzialny za zróżnicowanie w rozwoju komórek, przy czym wysokie stężenia auksyn promowały korzenie, a wysokie poziomy cytokininy promowały pędy. Gdy stosunek ten jest równy, promowany jest prosty podział komórek bez różnicowania, funkcja, która stała się bardzo przydatna do produkcji materiału kalusowego w ramach procesu hodowli tkankowej.
Opóźniające starzenie działanie cytokinin jest bardzo przydatne w rolnictwie i ogrodnictwie, gdzie są one wykorzystywane na różne sposoby, od zwiększania plonów w uprawach po zapobieganie przebarwieniom owoców i liści podczas transportu po zbiorach. Są one również często stosowane do kwiatów ciętych, aby zachować ich świeży i żywy wygląd tak długo, jak to możliwe.
Cytokininy występują naturalnie wraz z innymi fitohormonami w wodorostach i wodzie kokosowej, a także w wysokich stężeniach w ziarnach kukurydzy, które możemy wykorzystać do przygotowania herbaty z kiełków nasion (SST), którą aplikujemy naszym roślinom poprzez nawadnianie. Stanowi to idealny stymulator wzrostu w fazie wegetatywnej i kwitnienia, powodując, że roślina rozwija większą liczbę grubszych, mocniejszych łodyg i gałęzi, co skutkuje większymi kwiatami i cięższymi zbiorami.
3. Gibereliny. Kluczowe dla wielu procesów zachodzących w roślinach, w tym:
• Stymulują wydłużanie się komórek.
• Stymulują kiełkowanie.
• Indukcja kwitnienia.
• Rozwój trichomów.
• Promowanie rozwoju pąków.
• Opóźnianie starzenia się.
• Rozwój korzeni.
• Odpowiedź na stres środowiskowy.
• Ekspresja płci.
Gibereliny to fitohormony stymulujące wzrost, które działają jako ogólne stymulatory wzrostu roślin, odgrywając ważną rolę w wielu funkcjach metabolicznych roślin naczyniowych. Gibereliny promują kiełkowanie poprzez przełamywanie spoczynku nasion, są kluczem do inicjacji kwitnienia, a także promują rozwój pąków i trichomów, wydłużanie łodygi i rozwój korzeni. Gibereliny pomagają również roślinom reagować na stres wywołany czynnikami środowiskowymi. Są one obecne w rosnących częściach roślin, pąku wierzchołkowym, pręcikach kwiatowych, młodych liściach i systemie korzeniowym.
Zidentyfikowano wiele różnych rodzajów giberelin (GA), z których kwas giberelinowy (GA3) jest najbardziej znaną, najskuteczniejszą i powszechnie dostępną formą. Został on po raz pierwszy odkryty w latach dwudziestych XX wieku przez japońskich naukowców, którzy zaobserwowali, że grzyb o nazwie Gibberella fujikuroipromuje nienormalnie wydłużony wzrost roślin ryżu. Obecnie grzyb ten jest nadal głównym naturalnym źródłem komercyjnej ekstrakcji kwasu giberelinowego do użytku w rolnictwie, ale jest on również pozyskiwany z pylników roślin ryżu, pyłków i nasion kukurydzy, sadzonek pszenicy i roślin jęczmienia.
Karłowacenie roślin jest często objawem niedoboru giberelin, podczas gdy nadmiar GA prowadzi do rozwoju długich, wrzecionowatych łodyg, które nie są w stanie utrzymać rośliny. Różne rodzaje giberelin mają szeroki zakres zastosowań komercyjnych w ogrodnictwie i rolnictwie, gdzie są wykorzystywane do kontrolowania morfologii i metabolizmu roślin, zwłaszcza w komercyjnym przemyśle kwiatowym, gdzie są stosowane w celu utrzymania zielonych liści i zapewnienia dłuższej żywotności kwiatów.
W rolnictwie GA stosuje się w różnych uprawach komercyjnych w celu zwiększenia wielkości i wydajności owoców, a także w celu kontrolowania innych aspektów procesu owocowania. Pod tym względem dawka jest wszystkim, z bardzo małym marginesem między dawką, która może wywołać kwitnienie, a taką, która całkowicie je tłumi.
GA3 jest również stosowany przez hodowców konopi indyjskich w niektórych sytuacjach, choć rzadko, głównie w celu wspomagania kiełkowania starych nasion, ale czasami jest również stosowany do produkcji nasion feminizowanych, ponieważ stosowany w odpowiednim stężeniu, indukuje rozwój męskich kwiatów na roślinach żeńskich (odwrócenie płci), chociaż metoda ta została w dużej mierze zastąpiona przez STS (tiosiarczan srebra). Kwas giberelinowy można kupić w czystej postaci do tych specjalistycznych zastosowań, ale do ogólnego użytku ogrodniczego najlepszym źródłem jest szeroka gama produktów z wodorostów morskich dostępnych obecnie na rynku, które zawierają również wysokie stężenia auksyn i cytokinin, a także makro i mikroskładników odżywczych, dzięki czemu są doskonałym wszechstronnym stymulatorem wzrostu roślin, idealnym do stosowania od kiełkowania aż do okresu kwitnienia.
4. Kwas abscysynowy. Pełni następujące funkcje:
• Hamuje wzrost pędów.
• Wspomaga spoczynek nasion.
• Stymuluje zamykanie aparatów szparkowych, zatrzymując transpirację.
• Reakcja na stres środowiskowy.
• Hamuje dojrzewanie owoców.
• Rozwój antocyjanów (kolorów).
• Obumieranie kwiatów i owoców.
• Starzenie się liści.
• Wspomaga ukorzenianie.
Podczas gdy wszystkie inne hormony, którym się przyjrzeliśmy, w jakiś sposób promowały wzrost, kwas abscysynowy działa hamująco na wzrost, przeciwdziałając efektom innych fitohormonów.
Kwas abscysynowy (ABA) został po raz pierwszy wyizolowany z owoców bawełny na początku lat 60-tych XX wieku. Po raz pierwszy był znany jako dormina i czasami nadal jest określany jako hormon stresu. Został nazwany kwasem abscysynowym, ponieważ pierwotnie uważano go za hormon odpowiedzialny za odcinanie liści u roślin (odrywanie liści i owoców), chociaż później odkryto, że odgrywa on jedynie niewielką rolę w tym procesie. Jest jednak kluczem do reakcji na stres i przetrwania roślin, zapobiegając kiełkowaniu nasion w ostrym zimowym mrozie, który by je zabił, i powstrzymując rośliny przed rozwojem nowych liści podczas suszy.
ABA promuje spoczynek nasion i pąków oraz hamuje dojrzewanie owoców. Hamuje również fotosyntezę, opóźnia podział komórek i zmniejsza transpirację. Efekty te są normalną częścią naturalnego cyklu roślin w różnych porach roku, ale ABA odgrywa również ważną rolę w reagowaniu na stres środowiskowy spowodowany suszą, zimnem, upałem, zasoleniem gleby, a także w odpowiedzi na uszkodzenia spowodowane przez szkodniki i patogeny.
Rośliny wytwarzają kwas abscysynowy w pąkach końcowych w miarę zbliżania się zimy, co ma na celu zatrzymanie wzrostu w ramach przygotowań do nadchodzących chłodów. W warunkach suszy ABA jest wytwarzany w korzeniach, a następnie transportowany do liści, gdzie stymuluje zamykanie aparatów szparkowych, tymczasowo zatrzymując transpirację i zmniejszając zapotrzebowanie na wodę w czasach niedoboru.
ABA ma swoje zastosowania w rolnictwie i jest głównie stosowany w uprawach jako środek zapobiegający suszy, działając w celu zmniejszenia transpiracji i fotosyntezy, aby opóźnić więdnięcie i utrzymać rośliny przy życiu podczas krótkich okresów intensywnej suszy. Może być stosowany do przedłużania spoczynku nasion i roślin, a także jest stosowany w celu zwiększenia rozwoju koloru czerwonych winogron stołowych poprzez stymulację biosyntezy antocyjanów.
5. Etylen.
• Stymuluje i reguluje dojrzewanie owoców.
• Indukuje kiełkowanie nasion.
• Stymuluje starzenie się liści.
• Indukuje obumieranie liści.
• Pomaga roślinom przetrwać sytuacje o niskiej zawartości tlenu, np. powodzie.
• Reakcja na stres, szczególnie na zasolenie.
• Zwiększa długość ogonków liściowych i międzywęźli.
• Determinacja płci.
• Rozwój kwiatów żeńskich.
Etylen lub eten to gazowy, łatwopalny węglowodór, który jest niezwykle wszechstronny i szeroko stosowany w przemyśle chemicznym. Rzeczywiście, jego produkcja przekracza produkcję jakiegokolwiek innego związku organicznego na świecie, a znaczna część tej produkcji jest przeznaczona do produkcji polietylenu, jednego z najczęściej używanych obecnie tworzyw sztucznych.
Etylen występuje naturalnie w wyniku rozkładu metylenu i jest wytwarzany we wszystkich częściach rośliny, szczególnie w komórkach przechodzących proces starzenia i w dojrzewających owocach. Jego działanie przeciwdziała efektowi auksyny i jest tym, co wyzwala proces starzenia się roślin. Jego głównym działaniem jest promowanie starzenia się i dojrzewania owoców. Zwiększa również długość ogonków liściowych i międzywęźli. Etylen odgrywa rolę w przerywaniu spoczynku nasion i promowaniu kiełkowania.
Równowaga między auksyną i etylenem odgrywa ważną rolę w odcinaniu liści pod koniec sezonu wegetacyjnego, gdy zimna pogoda wyzwala produkcję etylenu w tym samym czasie, gdy poziom auksyny zmniejsza się w starzejącym się liściu.
Etylen jest kluczem do ekspresji płciowej w wielu roślinach, w tym w konopiach indyjskich, a kwiaty żeńskie wymagają znacznie więcej etylenu do rozwoju niż kwiaty męskie. Stosując środki hamujące etylen, takie jak STS (Sliver Tiosulphate), możemy wywołać męskie kwiaty na roślinach żeńskich, aby stworzyć feminizowane nasiona.
Jest bardzo ceniony w rolnictwie komercyjnym, gdzie jest stosowany na ogromną skalę do dojrzewania owoców, które z konieczności muszą być zbierane wcześnie, aby zapewnić transport bez uszkodzeń. W tych masowych komercyjnych operacjach dojrzewania etanol jest przekształcany w etylen i pompowany w celu dojrzewania owoców, ale człowiek wykorzystywał efekt dojrzewania etylenu co najmniej od czasów starożytnego Egiptu, kiedy przecinali figi, aby je dojrzeć, ponieważ produkcja etylenu jest stymulowana przez fizyczne uszkodzenia. Jest to powód, dla którego zamykamy owoce w papierowej torbie, aby przyspieszyć dojrzewanie, lub że owoce dojrzewają szybciej, jeśli dodamy dojrzałe jabłko lub banana do naszej miski z owocami.
Z drugiej strony, etylen naturalnie wytwarzany przez owoce może również powodować problemy w transporcie i przechowywaniu owoców, drastycznie skracając okres przydatności do spożycia i prowadząc do strat z powodu zepsutych produktów. To właśnie od tego zjawiska pochodzi powiedzenie „jedno złe jabłko może zepsuć całą kiść”.
Więcej fitohormonów:
• Triacontanol. Naturalnie występujący fitohormon występujący w naskórkowych woskach roślinnych, w wosku pszczelim, a przede wszystkim w wysokich stężeniach w lucernie. Jest to silny stymulant wzrostu, który podnosi poziom chlorofilu w liściach, zwiększając w ten sposób fotosyntezę, jednocześnie zwiększając tempo wzrostu i podziału komórek.
• Triacontanol może być stosowany w naszych roślinach w postaci herbaty botanicznej przygotowanej ze świeżych roślin lucerny, suszonych roślin lub mączki z lucerny, a także jako herbata z kiełków nasion lucerny. Warto pamiętać, że te preparaty z lucerny są na ogół dość silne, więc należy ostrożnie podchodzić do dawkowania i upewnić się, że zaczynasz stosować w niskich stężeniach, aby uniknąć jakichkolwiek niepożądanych skutków.
• Jasmoniany – głównym z nich jest kwas jasmonowy (JA), pierwotnie wyizolowany z olejku jaśminowego. Jasmoniany odgrywają ważną rolę w reakcji roślin na uszkodzenia tkanek, działając na spowolnienie wzrostu, jednocześnie przekierowując metabolizm rośliny na naprawę uszkodzonej tkanki. Jasmoniany są syntetyzowane w odpowiedzi na uszkodzenia spowodowane atakiem szkodników lub patogenów i prowadzą do ekspresji genów obronnych. Częścią tego działania obronnego jest promowanie tworzenia trichomów. Jasmoniany mają silne działanie promujące starzenie się, mogą hamować wzrost sadzonek, ekspansję liści i wzrost korzeni. Odgrywają również rolę w kwitnieniu, związanym z determinacją płci, promowaniem płodności i regulowaniem początku kwitnienia. Jasmoniany mogą promować kiełkowanie uśpionych nasion i odwrotnie, hamować kiełkowanie nieuśpionych nasion. Jasmonian metylu, który jest pochodną kwasu jamsonowego, jest powszechnie stosowany w celu zwiększenia odporności roślin w ogrodnictwie.
• Brassinosteroidy – Pierwszym z tych hormonów roślinnych stymulujących wzrost, który został wyizolowany, był Brassinolid z pyłku Brassica Napus (rzepak), ale brassinosteroidy są obecne w wielu roślinach. Zmutowane rośliny karłowate są często pozbawione brasinosteroidów.
• Brassinostreiody działają obok auksyn w celu promowania ekspansji i wydłużania komórek, odgrywają kluczową rolę w zapylaniu i mają pewien udział w podziale komórek. Promują różnicowanie naczyń krwionośnych i biorą udział w przyspieszaniu starzenia się umierających komórek.
Wykazano również, że zapewniają one pewną ochronę przed stresem związanym z zimnem i suszą. Badania pokazują, że Brassinosteroidy mogą być bardzo przydatne w rolnictwie jako przyjazne dla środowiska PGR o niskim wpływie na środowisko w celu wzmocnienia roślin.
• Kwas salicylowy – naturalny prekursor leku Aspiryna. Występuje naturalnie w wysokich stężeniach w pędach wierzby, a także w liściach aloesu. Działa w celu pobudzenia ukorzeniania i sygnalizacji obronnej, mając kluczowe znaczenie dla wywołania systemowej odporności nabytej (SAR), automatycznej reakcji obronnej roślin przed atakiem szkodników i patogenów. Kwas salicylowy pomaga łagodzić stres cieplny i wodny oraz odgrywa ważną rolę we wzroście i rozwoju, wpływając na kiełkowanie nasion, fotosyntezę, kwitnienie i starzenie się. Możemy wykorzystać te korzyści, przygotowując „wodę wierzbową”, prosty napar ze świeżych pędów wierzby we wrzącej wodzie pozostawiony na noc, który następnie możemy zastosować na rośliny poprzez nawadnianie lub opryskiwanie dolistne w celu pobudzenia ukorzeniania i ogólnego zdrowia roślin.
• Strigolaktony – hamują rozgałęzianie poprzez kontrolę wydzielania auksyn. Jest również powiązany z syntezą kwasu abscysynowego. Strigolaktony mają kluczowe znaczenie dla relacji między roślinami a grzybami symbiotycznymi, stymulując kiełkowanie zarodników mikoryzowych i są niezbędne do wymiany składników odżywczych między korzeniami a grzybami i odwrotnie. Odgrywają również kluczową rolę w kiełkowaniu roślin pasożytniczych z rodzaju Striga, które pasożytują w strefie korzeniowej roślin żywicielskich, powodując poważne straty w uprawach takich jak kukurydza, ryż, rośliny strączkowe, trzcina cukrowa.
• Kwas traumatyczny – Biosyntetyzowany przez rośliny z traumatyny, kwas traumatyczny jest silnym hormonem odpowiedzi na ranę, który działa poprzez stymulowanie podziału komórek w odpowiedzi na uszkodzenie, tworząc zrogowaciały materiał i chroniąc ranę.
• Florigen – Naukowcy udowodnili istnienie tego hormonu indukującego kwitnienie lub cząsteczki podobnej do hormonu związanej z procesem fotoperiodyzmu, chociaż pomimo dziesięcioleci badań jego mechanizm wciąż pozostaje tajemnicą. Wykazano, że przeszczepienie liścia pobranego z rośliny kwitnącej na roślinę niekwitnącą wystarczyło do wywołania kwitnienia u tej drugiej, mimo że była ona utrzymywana w niekwitnącym fotoperiodzie. Ten sam liść może zostać usunięty i zaszczepiony na innej roślinie, dając takie same rezultaty. Trwają wysiłki mające na celu wyizolowanie i zidentyfikowanie tej cząsteczki, ale teoretycznie może ona być bardzo przydatna dla hodowców konopi, potencjalnie umożliwiając kwitnienie niezależne od fotoperiodu w genetyce nieautomatycznej.