Głosowanie Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie usunięcia konopi indyjskich z wykazu IV Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r. uznało ich wartość terapeutyczną.
Konopie indyjskie mogą leczyć wiele patologii i przynosić ulgę pacjentom cierpiącym na przewlekły ból. Co więcej, badania naukowe nad konopiami indyjskimi przyniosły tysiące badań na przestrzeni lat, które potwierdziły głos ONZ. Ponieważ jednak konopie indyjskie stają się coraz bardziej popularne, a zapotrzebowanie na ich medyczne wykorzystanie rośnie, ważne jest, aby zrozumieć możliwe skutki uboczne, które mogą wystąpić w perspektywie długoterminowej.
Zespół hiperemezju kannabinoidowej (CHS) to stan medyczny związany z długotrwałym używaniem konopi indyjskich, który prowadzi do powtarzających się i ciężkich napadów wymiotów. Ponieważ zespół ten nie był zbyt często opisywany na przestrzeni lat, badania różnią się co do tego, ilu pacjentów wykazuje objawy bezpośrednio związane z CHS.
Badanie opublikowane w czasopiśmie Basic & Clinical Pharmacology & Toxicology1 wykazało, że około 32,9% długoterminowych użytkowników konopi indyjskich spełnia kryteria definicji CHS. Odsetek ten wydaje się jednak większy niż dane z innych badań, które wykazują jedynie 6%-9% pacjentów cierpiących na ten zespół. Oprócz epizodycznych cyklicznych wymiotów, CHS obejmuje również nudności, leczone konwencjonalną terapią przeciwwymiotną, której często towarzyszy ból brzucha. Osoby cierpiące na ten zespół mogą również odczuwać pocenie się, uderzenia gorąca, pragnienie, utratę masy ciała i zmiany temperatury ciała. CHS może być niedostatecznie rozpoznawany, ponieważ jego diagnoza może być mylona z zaburzeniem cyklicznych wymiotów, które jest problemem zdrowotnym powodującym podobne objawy.
Ponadto, stygmatyzacja związana z używaniem konopi indyjskich oraz nielegalny status konopi indyjskich w wielu krajach mogą prowadzić do tego, że pacjenci nie zgłaszają używania konopi indyjskich, co utrudnia diagnozę CHS. CHS jest nowo odkrytą patologią. Jeden z pierwszych przypadków został zgłoszony przez lekarza Jamesa Hugh Allena w 2004 roku2. Jednak profesor Mitch Earleywine znalazł dowody na podobne objawy w arabskich pismach z XI wieku.
Przyczyny, które powodują, że u niektórych regularnych użytkowników marihuany rozwija się CHS, nie są tak jasne. Niektórzy badacze sugerują, że pewną rolę może odgrywać genetyka. Inni badacze uważają, że działanie marihuany może zmieniać się wraz z jej przewlekłym używaniem. Inna teoria identyfikuje dwa receptory układu endokannabinoidowego, zwane CB1 i CB2, jako przyczynę CHS. Receptory reagują na określone bodźce lub zmiany w środowisku.
Receptory CB1 są obecne głównie w mózgu, ale także w innych narządach. Większość receptorów CB2 występuje na komórkach układu odpornościowego w dużej gęstości, w tym na makrofagach, komórkach tucznych i śledzionie. W ośrodkowym układzie nerwowym znajdują się one głównie w rdzeniu kręgowym. W CHS receptory, z którymi wiążą się kannabinoidy, mogą ulec zmianie. Niektóre mogą stać się bardziej aktywne, podczas gdy inne mogą zostać dezaktywowane.
Zmiany te mogą być odpowiedzialne za objawy CHS. Chociaż teorie te nie są poparte dowodami i wymagają dalszych badań, eksperci zgadzają się, że regularne używanie konopi indyjskich jest pierwszym punktem odpowiedzialności za CHS. Większość użytkowników marihuany nie cierpi na CHS. Chociaż kannabidiol (CBD) i kannabigerol (CBG) mogą przyczyniać się do CHS, tetrahydrokannabinol (THC) jest niezbędnym składnikiem tego zespołu. Stosowanie CBD bez THC nie zostało powiązane z CHS. Osoby z CHS cierpią na powtarzające się napady wymiotów, ale pomiędzy tymi epizodami nie występują żadne inne objawy. Eksperci dzielą te objawy na trzy różne etapy: fazę prodromalną, fazę hiperemii i fazę zdrowienia.
W fazie prodromalnej głównymi objawami są często nudności i ból brzucha. W fazie hiperemii objawy mogą obejmować ciągłe nudności i powtarzające się wymioty, a także ból brzucha, zmniejszone spożycie pokarmu i utratę masy ciała oraz odwodnienie. W tej fazie objawy są często intensywne i przytłaczające. CHS może trwać do momentu całkowitego zaprzestania używania konopi indyjskich. Kiedy rozpoczyna się faza zdrowienia, objawy znikają. Mogą one jednak trwać kilka dni lub miesięcy i mogą powrócić, jeśli dana osoba ponownie użyje konopi indyjskich. Badanie opublikowane w American Journal of Gastroenterology donosi o dwóch przypadkach śmierci5 związanych z CHS. Jednak takie zgony nie są bezpośrednio związane z używaniem konopi indyjskich, ale z powikłaniami CHS.
Większość badaczy zgadza się, że najlepszym sposobem leczenia CHS jest zaprzestanie używania konopi indyjskich. Jednak całkowity brak konopi indyjskich może nie być możliwy dla pacjentów używających medycznej marihuany. Eksperci zbadali wiele opcji leczenia w celu złagodzenia objawów i zarządzania chorobą.
Ustalono, że nawodnienie dożylne oraz leki przeciwwymiotne mogą łagodzić objawy. Jednak leki przeciwwymiotne rzadko są skuteczne w łagodzeniu nudności i wymiotów u pacjentów z CHS. W rezultacie do leczenia objawowego stosuje się obecnie terapie alternatywne. Przykładowo, pacjenci z CHS sięgają po gorące prysznice i kąpiele w celu złagodzenia objawów, zanim zwrócą się o pomoc medyczną. Dlatego też gorąca woda powinna być uważana za jedną ze standardowych terapii CHS.
Kąpiel w gorącej wodzie zapewnia znaczną ulgę w wielu przypadkach, a raporty wskazują, że prysznice/kąpiele są obecnie uważane za wyuczony wzorzec zachowania CHS, zgodnie z badaniem opublikowanym w The American Journal of Therapeutics. Ponieważ CHS pozostaje słabo poznanym powikłaniem u regularnych użytkowników konopi indyjskich, potrzebne są dalsze badania nad tym zespołem ze względu na wzrost używania konopi indyjskich na całym świecie.
Lekarze i pielęgniarki powinni być na bieżąco z diagnozą tego zespołu, ponieważ można go łatwo pomylić z cyklicznymi wymiotami. Informacje i badania naukowe nad CHS powinny współpracować w celu leczenia zespołu, który może być wyniszczający dla pacjentów używających konopi indyjskich do celów medycznych i dla wszystkich innych osób używających konopi indyjskich do celów rekreacyjnych.